ചിരിയിലുമുണ്ട് ചില കാര്യങ്ങള്‍
ഉസ്മാന്‍ പാലക്കാഴി
2017 ഒക്ടോബര്‍ 14 1438 മുഹര്‍റം 23
മനുഷ്യന്റെ സവിശേഷതയാണ് ചിരിയും കരച്ചിലും. സന്തോഷവും സന്താപവുമാണ് ചിരിയിലേക്കും കരച്ചിലിലേക്കും മനുഷ്യനെ നയിക്കുന്നത്. എന്നാല്‍ എല്ലാ സന്തോഷവും ചിരിപ്പിക്കാറില്ല; എല്ലാ ദുഃഖവും കരയിപ്പിക്കാറുമില്ല. സന്തോഷവും ദുഃഖവും ഹൃദയസ്പര്‍ശിയായിരിക്കണം. അപ്പോഴാണ് ചിരിയോ കരച്ചിലോ ഉണ്ടാവുക.
സാദാചിരിയും പുഞ്ചിരിയും പൊട്ടിച്ചിരിയുമുണ്ട്. അവയില്‍ തന്നെ അസ്സല്‍ചിരിയും കള്ളച്ചിരിയും പരിഹാസച്ചിരിയുമുണ്ട്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഒരാളുടെ മനോഭാവത്തെ അളക്കുവാനുള്ള മാനദണ്ഡമാണ് ചിരി. ്രപഗത്ഭ സാഹിത്യകാരനായ ദസ്തയെവ്‌സ്‌കി എഴുതി: ''ഒരു മനുഷ്യനെ അടുത്തറിയണമെങ്കില്‍, അവന്റെ ആത്മാവിന്റെ അകക്കയങ്ങളില്‍ എത്തിനോക്കണമെങ്കില്‍, അവന്‍ ചിരിക്കുന്നതു മാത്രം നോക്കിയാല്‍ മതി. അകളങ്കമായും അകമഴിഞ്ഞുമാണ് ചിരിക്കുന്നതെങ്കില്‍ അവന്‍ തീര്‍ച്ചയായും നല്ലവനാണ്. മനുഷ്യപ്രകൃതത്തിന്റെ ഏറ്റവും നല്ല അളവുകോലാണ് ചിരി'' (മനശ്ശാസ്ത്രം മാസിക 1990 മാര്‍ച്ച്).
അതിനാല്‍ ചിരിക്കും ഇസ്‌ലാമികമായ ചില മര്യാദകളുെണ്ടന്ന് ഇസ്‌ലാം പറയുന്നു. കാപട്യത്തിന്റെയും പരിഹാസത്തിന്റെയും ചിരി ഇസ്‌ലാം അംഗീകരിക്കുന്നില്ല. മറ്റുള്ളവരുടെ ശരീരത്തിനോ സംസാരത്തിനോ വൈകല്യമുണ്ടെങ്കില്‍ അതുനോക്കി ചിരിക്കുന്നത് പരിഹാസച്ചിരിയാണ്. മൂസാനബിൗഫിര്‍ഔനിന്റെയും പൗരപ്രമുഖരുടെയും അടുത്തുചെന്ന് ഞാന്‍ അല്ലാഹുവിന്റെ ദൂതനാണെന്നു പറഞ്ഞപ്പോള്‍ അവര്‍ പരിഹസിച്ചു ചിരിച്ചതായി ക്വുര്‍ആന്‍ 43:47ല്‍ പറയുന്നുണ്ട്. ഒരാളോട് മനസ്സില്‍ പകവെച്ചുകൊണ്ട്; 'നിന്നെ ഞാന്‍ കാണിച്ചുതരാ'മെന്ന് ആത്മഗതം ചെയ്തുകൊണ്ട് ചിരിക്കുന്നവരുണ്ട്. അത്തരം ചിരി കള്ളച്ചിരിയാണ്; കാപട്യമാണ്. 'അകത്തു കത്തിയും പുറത്തു പത്തിയും' എന്ന പഴമൊഴി ഇത്തരം സ്വഭാവത്തെക്കുറിച്ചാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്.
നബി ﷺ പുഞ്ചിരിതൂകുന്ന പ്രകൃതക്കാരനായിരുന്നു; പൊട്ടിച്ചിരിക്കാറുണ്ടായിരുന്നി
നബി ﷺ പറഞ്ഞു: ''ഒരു നന്മയെയും നീ നിസ്സാരമായി കാണരുത്; നിന്റെ സഹോദരനെ പ്രസന്നവദനത്തോടെ കണ്ടുമുട്ടുന്നതു പോലും'' (മുസ്‌ലിം). ജരീര്‍(റ) പറയുന്നു: ''കാണുമ്പോഴൊക്കെ നബി ﷺ എന്റെ മുഖത്തു നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുമായിരുന്നു'' (ബുഖാരി). അബ്ദുല്ലാഹിബ്‌നു ഹാരിസ്(റ) പറയുന്നു: ''അല്ലാഹുവിന്റെ ദുതനെക്കാള്‍ കൂടുതല്‍ പുഞ്ചിരി തൂകുന്ന ഒരാളെയും ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടില്ല'' (തിര്‍മിദി).
മുഖം മനസ്സിന്റെ കണ്ണാടിയാണെന്നാണ് പഴമൊഴി. മനസ്സിലെ വിചാര വികാരങ്ങളുടെ പ്രതിഫലനങ്ങള്‍ മുഖത്ത് പ്രകടമാകുമെന്നര്‍ഥം. മനസ്സില്‍ സ്‌നേഹവും കാരുണ്യവുമുണ്ടെങ്കിലേ മുഖത്ത് പുഞ്ചിരി വിടരൂ. മനസ്സ് നിര്‍മലമല്ലെങ്കില്‍ അതില്‍ സ്‌നേഹമുണ്ടാകില്ല; പകരം വെറുപ്പും വിദ്വേഷവുമാണുണ്ടാവുക. അത്തരം മനസ്സുള്ളവന് എങ്ങനെ ആത്മാര്‍ഥമായി പുഞ്ചിരിക്കുവാന്‍ കഴിയും?
പരിചയമുള്ള ഒരാളെ കണ്ടുമുട്ടിയിട്ട് അങ്ങോട്ട് പുഞ്ചിരിച്ചിട്ടും അയാള്‍ തിരിച്ച് പുഞ്ചിരിച്ചില്ലെങ്കില്‍ അവര്‍ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം മുറിയാന്‍ സാധ്യതയുണ്ട്. അയാള്‍ ഒരു പക്ഷേ, ചിരിക്കുവാനുള്ള 'മൂഡി'ലായിരിക്കില്ല; അല്ലെങ്കില്‍ പെട്ടെന്ന് ആളെ മനസ്സിലാകാത്തതുകൊണ്ടാവാം. അതൊന്നും മറ്റേ വ്യക്തിക്കറിയില്ല. 'എന്നോടൊന്ന് ചിരിക്കുകകൂടി ചെയ്തില്ലല്ലോ' എന്ന സങ്കടത്തിലായിരിക്കും അയാള്‍.
അതാണ് പുഞ്ചിരിയുടെ പ്രസക്തി. ആളെ സ്വീകരിക്കുമ്പോള്‍, യാത്രയാക്കുമ്പോള്‍, സംസാരിക്കുമ്പോള്‍... അങ്ങനെ ഉചിതമായ സന്ദര്‍ഭങ്ങളിലെല്ലാം പുഞ്ചിരിക്കാം. അകാരണമായും എപ്പോഴുമുള്ള 'ചിരി' മാന്യതയ്ക്കു ചേര്‍ന്നതല്ല.